Hutspot

Soms heb je van die gerechten die je eigenlijk nooit echt lekker vond, tot iemand het je op de juiste manier laat proeven. Zo ging het bij mij met hutspot. Vroeger, toen ik nog in Den Haag woonde, maakte een buurvrouw een pan voor ons klaar. Ik dacht altijd dat ik geen hutspot lustte, maar haar versie was anders: romig, vol van smaak en met een klein beetje pit door de mosterd. Sindsdien staat dit recept geregeld op tafel. hoort bij de klassiekers van de Hollandse keuken. Het gerecht wordt gemaakt van aardappelen, wortel en ui, die samen worden gekookt en daarna grof gestampt. Dat maakt het een stevige, verwarmende maaltijd, ideaal voor koude dagen. Wanneer de avonden langer worden en het buiten fris is, smaakt een bord dampende hutspot misschien wel het allerlekkerst. Vaak wordt het gerecht geserveerd met rookworst en spekjes, waardoor het nog wat rijker en voller van smaak wordt. Oorspronkelijk bestond dit gerecht helemaal niet uit aardappelen. Wat men vroeger at, heette peen en uien: simpelweg gekookte wortel en ui, zonder toevoegingen. Tijdens het Leidens Ontzet in 1574 zouden de Spanjaarden een ketel met peen en uien hebben achtergelaten, en dat gerecht werd toen door de inwoners van Leiden gegeten. Pas later, toen de aardappel in Nederland gemeengoed werd, ontstond de variant die we nu hutspot noemen. Wat hutspot zo prettig maakt, is de eenvoud. Je hebt maar een paar ingrediënten nodig en het resultaat is een voedzaam bord eten dat zowel jong als oud kan waarderen. De toevoeging van een lepel grove mosterd en een wat nootmuskaat maakt de smaak wat spannender, zonder dat het zijn vertrouwde karakter verliest. Zelf maak ik hutspot vaak in een grote pan, meer dan we in één keer opeten. Wat overblijft verdeel ik in porties en gaat de vriezer in. Ideaal op drukke dagen of wanneer ik geen zin heb om te koken. Even opwarmen, rookworst erbij en je hebt in een paar minuten een stevige, huisgemaakte maaltijd op tafel.